Psychologia to (zgodnie z nazwą) nauka o duszy (psyche). Dzisiaj najczęściej jest to nauka o emocjach, chociaż w jej obrębia funkcjonują różne kierunki. Psychoanaliza dużo miejsca poświęca badaniom podświadomych urazów, często sięgających np. w lata dzieciństwa. Psychologia behawioralna bardziej skupia się na powstawaniu nawyków poprzez powtarzanie zachowań - zamiast analizować sny, bardziej analizuje warunkowanie tworzące się za pomocą mechanizmu "kija i marchewki" (kar i nagród). Psychologia humanistyczna stawia sobie za cel konstruktywny rozwój ludzkiej kreatywności.
Ujęć jest jeszcze więcej, bo psychologia jest dziedziną stosunkowo młodą. Wyłoniła się z niemieckiej dziewiętnastowiecznej pedagogiki oraz z psychiatrii stworzonej przez austriackich neurochirurgów. Niewątpliwie, choć tak różnorodna (niekiedy sobie samej zaprzeczająca) - jest dziedziną bardzo potrzebną. Zajmuje się przedmiotem bardziej subtelnym niż badania fizyczne medycyny (medycyna bada anatomię, a psychologia - emocje), a jednocześnie bardziej przyziemnym, niż religia. Zanim odnajdziemy głębię duszy - często potrzebujemy popracować nieco z emocjami. Zdaniem zwolenników ujęcia integralnego - nawet osoby uduchowione, wykonujące regularny trening duchowy, mogą skorzystać bardzo wiele z okresowych treningów psychologicznych.
W dziale tym zajmujemy się właśnie takim całościowym podejściem do ludzkiego rozwoju. Traktujemy tu zatem psychologię, jako dziedzinę dopełniającą medyczne leczenie biochemiczne i fizyczne, oraz jako dopełnienie rozwoju duchowego - dziedzinę przeprowadzającą bardziej usystematyzowane badania ludzkich emocji i sfery kontaktów interpersonalnych.
Szczególną uwagę poświęcamy tu zagadnieniom bardziej praktycznym, w różnym stopniu korespondującym z problematyką psychologiczną oraz tematom z pogranicza (ujęciom poszukującym).

Darmowy mailowy kurs relaksacji - zobacz więcej...      
   
1. Rozwój integralny
2. Japonia - mentalność i psychika
3. Akceptacja swoich emocji
4. Emocje a duchowość
5. Relaksacja a medytacja
6. Świadomość i podświadomość w ujęciu Kena Wilbera